Is dat alles?

Afgelopen vrijdag had ik tijd om de fiets op zhaar kant te leggen en eens rustig te gaan voelen waar die voorwielspeling nou vandaan kwam. Ik ben begonnen met de kogelkopjes, maar die bleven helemaal op hun plek. Daarna nog een poging gedaan om (wat ik dacht ) het voorwiel  helemaal eruit te schroeven. Maar de moer bovenop de wielkast waarvan ik dacht dat die daarvoor was draaide wel, maar er gebeurde niets. Nog maar eens aan het wiel gevoeld. En naar bleek zat er dus 1 inbusboutje los. Ik heb die aangedraaid, en toen was de speling weg.

Vandaag de test. Eindelijk weer eens een stukje fietsen. Een kort ritje, er is onweer voorspeld en daar houd ik niet zo van. Test geslaagd, de voorwielen gaan weer gewoon op commando de kant van het stuur op. :)

Tijdens het ritje waren er maar liefst drie honden die het op mij en de fiets hadden voorzien. 1 klein keffertje waarvan de baas de hond eerst wel vasthield, maar meteen nadat ik erlangs was weer los. Het beestje hield het vol tot 20 km/u. De 2e was wat groter. 2 dames die aan het wandelen waren en de hond los hadden in het Twiske. Daar werd ik toch een beetje angstig omdat het beest met 25 km/u goed kon volgen en er nog wat bochten aan zaten te komen. Het bevreemde me enorm dat ik niemand de hond hoorde roepen achter me. De dames hadden goed zicht op hond en fiets. Ik heb overwogen om bij de eerst gelegenheid om te draaien en de dames te vragen wat ze er nou van vonden. Toch maar niet gedaan. De derde hond liep ook los, maar had een bazin met overwicht. Bij de eerste roep van haar stopte de hond direct. Toen ik het Twiske uitreed iets voorbij Oostzaan moest ik de weg op op een erg onoverzichtelijk punt. Een wandelaar bleef midden op de weg staan en vertelde me dat er geen verkeer aan kwam. Van beide kanten bevestigde hij. :)

Toch 30 km gereden. Geen wereldtijd. Maar de stukjes binnen de bebouwde kom doen veel om mijn gemmidelde omlaag te halen. Ik mis de voorderraileur. Boven de 30 zou ik weleens naar het grote blad willen.