Mijn laatste rit met de Quest

In de jaren sinds de laatste post heb ik de Quest weer herontdekt in de covid periode. Voor mijn woon/werk rit dwars door Amsterdam was die niet ideaal. Maar voor een woon/woon, na het thuiswerken rit was die ineens weer heel leuk. :-) 

Alleen is de Quest ook een beetje veroudert met zijn glasvezel body van 40 kg en inmiddels zijn er snellere fietsen. 

Vandaag was dus de laatste keer dat ik in de Quest heb gereden. Op naar ICB om hem in te ruilen tegen een Milan GT. Onderweg had ik met 1 keer de ketting eraf en 1 lege band en 2 x een lekke achterband meer pech dan ik in jaren gehad heb. Alsof de Quest het aanvoelde. ;-) 

Naar verwachting komt de Milan ergens in Juni. :-) 

Geen nieuws....

Geen nieuws hier, dus goed nieuws?

Eigenlijk is er wel nieuws. Ik ben inmiddels al 20 kilo kwijt met het woon/werk fietsen. Dat deed ik in eerste instantie alleen op een gewone fiets die ik halverwege de woon/werk rit had neergezet. Gaandeweg rijd ik al zo hard dat ik ook regelmatig de hele rit fietsend doe  en pak ik ook al een tijdje minimaal 1 keer in de week de quest.  Ik ga dan wel via de touristische route zodat ik me niet hoef te ergeren aan alle langzame verkeer in Amsterdam en Amstelveen. Dan ben ik maar een keer 3.5 uur reistijd kwijt als de pont tegenzit.

Dat ik de quest tegenwoordig kan pakken komt omdat Willem Vierbergen/Velomobielservice Noord Holland hem onder handen heeft genomen. Het probleem bij het linker voorwiel is er nu uit. Jammer dat dit voorheen niet is opgemerkt door andere experts.

Binnenkort heb ik weer een afpsraak met Willem voor een onderhoudsbeurt. Daarna wil ik eens kijken of ik 2 keer in de week met de quest touristisch ga woon/werk rijden en de andere keren met het openbaar vervoer (dat blijft toch het snelst). Misschien dat ik er zelfs een kap voor ga kopen.

K@#$@#$T fiets

De weegschaal gaf afgelopen maandag 1.5 kg meer aan dan de vrijdag ervoor. Deze week moest er dus wat extra gefietst worden. Vandaag was het zover. Bij de pont was het gematigd druk. Ik paste er nog tussen met de lange fiets. Van de pont af leek de fiets wel rechtdoor te gaan in plaats van rechtsaf. Wat is er nu weer aan de hand met die k***fiets dacht ik..... (Deze fiets heeft vaker problemen gehad bij het linkervoorwiel.) Ik had geen zin om ter plekke te gaan kijken en ben in een soort van veilige modus naar mijn werk gereden. Onderweg vond ik dat de fiets erg zwaar reed. Ik kon met moeite een 30 rijdende racefietser voorblijven en zat tegen de max hartslag aan toen ik 35 ging rijden om hem te lossen. Ik had al het idee dat de sporing totaal niet klopte.

Op het werk heb ik gevraagd of ik wat uurtjes vrij kon krijgen zodat ik voor de drukte weer in een soort van veilige modus naar huis kon rijden en thuis kon gaan kijken wat het probleem was.

In de parkeergarage heb ik toch de fiets maar even op zijn kant gelegd. Daarna heb ik de helemaal lege linkervoorband maar opgepompt. ;-) Gelukkig had ik mijn grote Lezyne pomp mee. Een kreng om op te bergen, maar een genot om een band mee op te pompen. Toen ik de slang van het ventiel afhaalde bleek het ventiel in de slang vast te zitten in plaats van in de band. Ik heb eerst het ventiel muurvast in de band gedraaid en toen nog eens opgepompt.

En daar heb ik thuis mee gehaald. Bij het verlaten van de pont was het erg druk en kon ik niet makkelijk langs de langzame fietsers komen. De 40+ rijdende racefietser wel. En vele andere iets langzamer rijdende racefietsers ook.

Voordat ik het fietspad moest verlaten heb ik ze allemaal ingehaald. :) Ik wist niet dat mijn hart nog 174 slagen in zich had, maar het kon. High intensity training, maar dan minuten lang in plaats van 20 seconden... Het was nodig voor de 40+ rijdende fietser.

En de volgende keer dat de fiets zo moeizaam rijd stap ik onderweg toch maar even uit. ;-)

Naar het werk 2.0

Het deeltijd (ik doe een klein stukje met de trein en Sloterdijk/Amstelveen op de fiets) woon/werk fietsen op de gewone fiets gaat als een speer. Ik ben al 10 kilo kwijt sinds ik daarmee ben begonnen.  :)

Ondertussen heb ik het inbus boutje bij het voorwiel van de quest toch maar weer eens heel erg vast gedraaid. Ook heb ik er een beetje 2 seconden lijm op gedaan. En nu heb ik eigenlijk sinds die tijd geen last meer van een wiebelend voorwiel. Ik heb de fiets al een flink aantal keren gebruikt om naar mijn vriendin in Wormerveer te rijden en de voorwielen blijven stabiel.

Ik begin er weer een beetje vertrouwen in te krijgen en heb de afgelopen 2 vrijdagen een halve dag vrij genomen en ben in de quest naar het werk in Amstelveen gegaan. De bedoeling is een -vermijd Amsterdam- route te zoeken die snel genoeg is om dagelijks te gaan doen. Bij de laatste poging had ik een fietstijd van 1:11 (over 35 km).  De laatste door Amsterdam heen poging was 56 minuten (over 20 km). Er moet dus nog wat geoptimaliseerd worden om onder het uur te komen, maar duidelijk is wel dat er buiten Amsterdam aanmerkelijk harder gefietst kan worden. Door wat ongelukkig bij de pontjes aankomen qua tijd en onderweg op google maps zitten kijken hoe ik moest rijden was de totale reistijd wel richting 2 uur trouwens. En dat is echt teveel voor dagelijks gebruik.

Onderweg terug gisteren moest ik nog aan vlaggetjes denken trouwens. Ik had een tegenliggende fietser die af wou slaan. Hij dreigde bijna over mij heen te fietsen. Bij zijn uitkijken was wel heel duidelijk dat hij over mij heen keek en mij totaal niet zag. Ik moest even "hee" roepen en toen schrok hij zich rot.

Altijd leuk vind ik het van de pont af komen tegelijk met een kudde racefietsers. Je ziet ze op de pedalen gaan staan en hun uiterste best doen, en toch worden ze steeds kleiner in de spiegels. :)

Geen nieuws, goed nieuws?

Een tijd geen nieuws is helaas niet altijd goed nieuws. Na de fiets bij velomobiel.nl te hebben afgeleverd om alles wat er fout zou kunnen zijn en gaan al vooraf te repareren heb ik nog 1 keer woon/werk gereden. Ik had vooraf een binnenband verwisseld. De heenweg ging heerlijk. Na de pont hordes racende fietsers ingehaald en voorgebleven (ondanks een totaal gewicht van mij + fiets dat vet boven de 150 kg zit) Op de terugweg naar huis ging er weer een voorwiel wiebelen. Ik ben langzamer verder gereden. Ik was de fiets een beetje beu. Sleutelen is geen hobby van me en dat heb ik met deze fiets al regelmatig moeten doen.

Na een maand of 2 en her en der wat lezen heb ik de binnenband er weer uit gehaald en voorzicht met de nodige massage er weer in. Dat hielp. Het gewiebel was over. ;-)

De tijd erna heb ik voorzichtig wat kleine ritjes gemaakt. Al snel was een oude wiebel in een voorwiel er weer. Een bepaalde inbus bout vastzetten (voor de zoveelste keer, en echt niet zachtzinnig) hielp weer even.

De laatste keer rijden ging er weer (ja alweer) een voorwiel wiebelen. Thuis heb ik de voorkant op een kratje gezet en gevoeld of er ergens speling zat. Ik kan inderdaad het linkervoorwiel een behoorlijk eind bewegen zonder dat het stuur of het rechtervoorwiel meebeweegt.

Voor het woon/werk verkeer heb ik sinds een week of 3 een andere oplossing. Ik zit vlakbij een station waarvandaan ik binnen 10 minuten op Amsterdam Sloterdijk sta. En daar heb ik een hele normale fiets in de betaalde stalling neergezet. Het stuk Sloterdijk - Amstelveen doe ik nu fietsend, en daar doe ik ongeveer even lang over als hetzelfde stuk met de metro. Al met al niet eens zo'n gekke oplossing want ik hoef nu niet op mijn werk te gaan douchen, omdat ik toch iets minder bezweet aankom. Qua tijd kost me dit niets extra wat de hele rit met de velomobiel wel zou hebben gedaan omdat er o.a. ook nog ergens een pont tussen zit. En eigenlijk is het stuk door Amsterdam/Amstelveen ook niet heel erg velomobiel geschikt terwijl ik op de tourfiets overal door en langsheen cross. :)

In de fietsbehoefte word dus inmiddels voorzien. En die quest die wacht maar even tot ik weer sleutelzin heb. Wellicht van de winter als de pont en de fietspaden weer een stuk leger zijn. ;-)

De eerste keer

Vandaag ben ik voor het eerst in de fiets naar mijn nieuwe werk in Amstelveen geweest. Gisteravond ben ik al minstens een uur bezig geweest met uitzoeken welke kleren mee moeten voor op het werk, de kleren voor onderweg klaar leggen, banden op spanning brengen en boterhammen smeren en nadenken wat er nog fout zou kunnen gaan en wat ik aan het vergeten was..........

Ik had weer een route uitgeprint van de hele mooie routeplanner van de fietsersbond website. En uiteraard heb ik die weer niet gebruikt. Ik ben weer op de borden gaan rijden en ergens in Amsterdam west ging dat helemaal fout. Er stonden namelijk geen borden op kruisingen waar ik wel een beslissing moest nemen. De verkeerde blijkbaar. Al met al ben ik een uur later op mijn werk aangekomen dan dat ik gewild had. De net gemiste pont in Zaandam hielp daarbij natuurlijk ook flink.

Op mijn werk ben ik eerst een kwartiertje gaan zitten om wat uit te zweten. Daarna richting de douche die naar verluid ergens op de begane grond was. Gelukkig had ik die snel gevonden. Mijn collega/kamergenoot merkte op een gegeven moment op dat het misschien wel handig was voor me om de fietskleding in het computerhok te hangen. De windstroom van de servers die daar hangen zouden de kleren sneller laten drogen. Ik heb de natste kleding in het serverhok gehangen. Zijn hints om hangers mee te nemen en zijn gekuch en dat hij op een betrekkelijk koude dag toch het raam open ging zetten begreep ik pas later. Blijkbaar rook de kleding die ik niet in het serverhok had gehangen ook flink naar zweet. ;-)

De terugweg ging eigenlijk heel lekker. Ik heb op de beneluxbaan in Amstelveen de tram ingehaald en ben die ook voor gebleven. :) Heerlijk was dat om na het werk even flink te trappen en snelheid te maken. Het stukje vlakbij het Amsterdamse bos was mooi. Het Rembrandpark was helemaal prachtig. Heerlijk breed en glad asfalt dwars door een park. Jammer was dat er een meisje en een jongetje reden die mijn fiets heel mooi vonden (ze zaten bijna achterstevoren op de fiets voordat ik ze in ging halen), maar waarvan het meisje bij een haakse bocht  zo hard op de bladeren in de achterrem ging dat ze onderuit ging. Ik ben gestopt, maar zag in mijn spiegels dat ze opstond en alsnog de haakse bocht om liep. Ik ben daarna doorgereden. Remmen op bladeren is op snelheid ook in de quest een riskante aangelegenheid had ik al gemerkt. Daarna kwam er een wat minder prettig stukje qua fietsen door oud-west. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het viel me echt op dat Hollanders die van origine ergens anders vandaan komen anders reageren op de quest dan dat ik door blanke hollandsche wijken rijd. Er word meer gewezen, en ook meer geschreeuwd. Niet negatief, maar of de verbazing is wat openlijker geuit, of men is meer verbaasd.

Al met al heb ik 58 minuten gefietst op de terugweg. Daarna natuurlijk nog even uithijgen en douchen thuis. Maar als ik dat niet meetel ben ik even snel als met het openbaar vervoer. Voor herhaling vatbaar.

Makkelijk doorfietsen

Afgelopen zaterdag heb ik mijn quest weer opgehaald bij velomobiel.nl. Eerst heb ik een flink stuk sightseeing door Nederland gedaan in 3.5 uur OV reistijd. ;-)  Daarna met de fiets naar huis.

Vergezicht vanuit de bus

Deze keer heb ik wel gebruik gemaakt van de uitgeprinte route van de online routeplanner van de fietsersbond die ik bij me had, en dat bleek een aanrader. De makkelijk doorfietsen route liet Lelystad bijna letterlijk links liggen. Ik ging er keurig bovenlangs en heb het laatste stukje tot aan de dijk zelfs op een rijkswaterstaat weggetje dat buitendijks lag gefietst (fietsers worden hier gedoogd stond er op de uitgeprinte route). Vanaf de dijk heb ik de routebeschrijving naast me neergelegd en ben weer op de fietsborden gaan rijden. Het regende pijpestelen en ik had het best koud. Maar er waren ook erg mooie luchten en vergezichten te zien onderweg.

Iets voorbij Enkhuizen kwam me een witte quest tegemoet. Hij ging ineens op mijn weghelft rijden. Wil hij dat ik stop? Ik ken eigenlijk maar 1 iemand met een witte quest, maar wat moest die hier? Na het afzetten van de kap bleek het niet mijn oud-collega, maar Jan Reus te zijn. Er ging me niet meteen een lampje branden, maar toen hij melde dat hij de kap-maker was viel het kwartje (pas). ;-) We hebben best even zitten kletsen over allerhande velomobiel zaken daar op het fietspad. Was leuk! En als je dit leest Jan, je mag best eens wat over alle electronica in je fiets op je blog zetten. Interesant!

Voorbij Hoorn heb ik de meegenomen extra trui toch maar aangetrokken. Dat voelde al wat prettiger. Tussen Purmerend en Zaandam werd ik nog getracteerd op een flinke hagelbui in open veld. Ik ben zo hard mogelijk richting een weg met bomen gefietst want dat voelde totaal niet prettig op mijn gezicht.

Al met al heb niet eens zoveel langer over de terugweg met 5 Bft tegen gedaan als over de heenweg met Bft 2 mee. Een volgende keer een warme trui mee. Het Tenson jasje is niet waterdicht, dus daar moet wat op verzonnen worden. En ik moet iets verzinnen dat mijn gezicht beschermt tegen hagel.